İnsan

Düşünüp derince görüp derince
Derinden derine dalmalı insan
Ölü de diriye ibret verince
Anlayıp hisseyi almalı insan

Hak için gayretle çalış çabala
Dönünce emek de meyveli dala
Fikir şerbetini süzerken bala
Sohbette lezzeti bulmalı insan

Yunusça düşünüp Yunus’ça gezip
Hayat menzilinde sırları çözüp
Nefsini bağlayıp nefsini ezip
Selamı pay edip salmalı insan

Zamanı bulmalı anın içinde
Bulmalı birini binin içinde
Sormalı canları canın içinde
Sevgi pınarından dolmalı insan

Mertlik hırkasını sırtına giyip
Yolumuz erenler yoludur deyip
Beraber bölüşüp beraber yiyip
Birlik beraberlik olmalı insan

Aşılmaz dağlarda düz olmak lazım
Mazluma ağlayan göz olmak lazım
Gönüllere girip haz olmak lazım
Orada yer bulup kalmalı insan

Yıllar kadar uzak an kadar yakın
Yaptığın her işin olsun yüz akın
İncinme incitme bir kulu sakın
Kendi kendisini bilmeli insan

Yürekten doğmalı gönül güneşi
Menzile yürürken bulursan eşi
İcra eder iken makamda beşi
Kötülük ve kini silmeli insan

Ben benden büyüğüm cihana sığmam
İğneden geçerim iğneye değmem
Kulları incitip boynunu eğmem
Gül gibi yaşayıp solmalı insan

Bir yol vardır gider yoldan da öte
Tohum tanesinden sonsuz nimete
İHLÂSÎ muhtaçtır daim rahmete
Hakk’ın kapısını çalmalı insan


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]